-
1 drive
[draɪv] 1. n( journey) jazda f or podróż f (samochodem); (also: driveway) wjazd m, droga f dojazdowa; ( energy) werwa f, zapał m; ( campaign) działania pl; (SPORT) uderzenie nt; (also: disk drive) stacja f dysków2. vt; pt drove, pp drivenvehicle prowadzić, kierować +instr; ( TECH) motor, wheel napędzać; animal prowadzić (poprowadzić perf); ball posyłać (posłać perf); (incite, encourage) kierować +instr; nail, stake3. vi; pt drove, pp drivento drive sth into sth — wbijać (wbić perf) coś w coś
( as driver) prowadzić (samochód), jeździć samochodem; ( travel) jechać (pojechać perf) (samochodem)to go for a drive — wybierać się (wybrać się perf) na przejażdżkę
left-/right-hand drive — lewostronny/prawostronny układ kierowniczy
front-/rear-/four-wheel drive — napęd na przednie/tylne/cztery koła
to drive sb home/to the airport — zawozić (zawieźć perf) or odwozić (odwieźć perf) kogoś do domu/na lotnisko
to drive sb mad — doprowadzać (doprowadzić perf) kogoś do szału
to drive sb to sth — doprowadzać (doprowadzić perf) kogoś do czegoś
she drove him to move out — doprowadziła do tego, że się wyprowadził
Phrasal Verbs:* * *1. past tense - drove; verb1) (to control or guide (a car etc): Do you want to drive (the car), or shall I?) jechać, prowadzić samochód2) (to take, bring etc in a car: My mother is driving me to the airport.) odwozić, przywozić3) (to force or urge along: Two men and a dog were driving a herd of cattle across the road.) pędzić, poganiać4) (to hit hard: He drove a nail into the door; He drove a golf-ball from the tee.) w(y)bijać5) (to cause to work by providing the necessary power: This mill is driven by water.) poruszać2. noun1) (a journey in a car, especially for pleasure: We decided to go for a drive.) przejażdżka2) (a private road leading from a gate to a house etc: The drive is lined with trees.) prywatny dojazd, aleja3) (energy and enthusiasm: I think he has the drive needed for this job.) energia4) (a special effort: We're having a drive to save electricity.) kampania, akcja5) (in sport, a hard stroke (with a golf-club, a cricket bat etc).) uderzenie6) ((computers) a disk drive.)•- driver- driver's license
- drive-in
- drive-through
- driving licence
- be driving at
- drive off
- drive on -
2 tour
['tuə(r)] 1. n2. vta tour (of) — (country, region) podróż f (po +loc); (town, museum) wycieczka f (po +loc); ( by pop group etc) tournée nt inv (po +loc)
( in vehicle) objeżdżać (objechać perf); ( on foot) obchodzić (obejść perf), zwiedzać (zwiedzić perf)to go on a tour of — wybierać się (wybrać się perf) na wycieczkę po +loc
to go on tour — wyjeżdżać (wyjechać perf) w trasę
* * *[tuə] 1. noun1) (a journey to several places and back: They went on a tour of Italy.) wycieczka, objazd, tournee2) (a visit around a particular place: He took us on a tour of the house and gardens.) obchód3) (an official period of time of work usually abroad: He did a tour of duty in Fiji.) staż2. verb(to go on a tour (around): to tour Europe.) objeżdżać- tourism- tourist
- tour guide
- tourist guide
См. также в других словарях:
podróż — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 7}} przebywanie drogi do odległego celu; podróżowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wybrać się w podróż. Krótka podróż. Podróż zagraniczna. Podróże w kosmos. Podróże kształcą. Wrócić z dalekiej… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybrać — dk IX, wybraćbiorę, wybraćbierzesz, wybraćbierz, wybraćbrał, wybraćbrany wybierać ndk I, wybraćam, wybraćasz, wybraćają, wybraćaj, wybraćał, wybraćany 1. «dokonać wyboru, selekcji; zdecydować się na kogoś, na coś spośród wielu osób lub rzeczy,… … Słownik języka polskiego
podróż — ż VI, DCWMs. y; lm M. e, D. y «przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca, od miejsca do miejsca po rozległych terenach; podróżowanie» Daleka, długa podróż. Podróż morska, powietrzna. Podróż krajoznawcza, zagraniczna. Podróż poślubna. Podróż … Słownik języka polskiego
wyjechać — dk, wyjechaćjadę, wyjechaćjedziesz, wyjechaćjedź, wyjechaćjechał wyjeżdżać ndk I, wyjechaćam, wyjechaćasz, wyjechaćają, wyjechaćaj, wyjechaćał 1. «opuścić miejsce pobytu (miejscowość), udać się w pewnym kierunku, wybrać się w podróż jakimś… … Słownik języka polskiego
droga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. drodze; lm D. dróg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pas ziemi, zwykle utwardzony, łączący oddalone od siebie miejsca, przeznaczony do poruszania się ludzi i pojazdów : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wędrówka — ż III, CMs. wędrówkawce; lm D. wędrówkawek 1. «wędrowanie (chodzenie, jeżdżenie); podróż, podróżowanie, wycieczka, spacer» Daleka, długa, piesza wędrówka. Samotna, wakacyjna, krajoznawcza wędrówka. Wędrówka pieszo, samochodem, koleją, rowerem.… … Słownik języka polskiego
wycieczka — ż III, CMs. wycieczkaczce; lm D. wycieczkaczek 1. «wędrówka piesza, wyjazd, podróż, wyprawa w celach krajoznawczych, turystycznych, rzadziej towarzyskich» Wycieczka krajoznawcza, zagraniczna. Wycieczka naukowa, szkoleniowa. Wycieczka piesza,… … Słownik języka polskiego
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego